آقای روحانی که قبلا مردم عزیز کشورمان را تهدید به وعده عذاب کرده بودند، این بار در سفر استانی قزوین امر به شکر نعمت کرده اند. اما معلوم نیست که ایشان از کدام نعمت سخن میگوید. زندگی کردن در جمهوری اسلامی نعمت است، پیرو دین مبین اسلام بودن نعمت است. اما چرا باید عملکرد نامطلوب دولت را شکر کنیم. آقای روحانی آیا باید بد عهدی آمریکا که جنابتان مطرح کردید را شکر کنیم؟ آیا باید دستارود تقریبا هیچ برجام را که آقای سیف به آن اذعان کردند را شکر بکنیم؟ یا نه، باید برجام را به خاطر برداشتن سایه جنگ از سر کشور شکر کنیم؟ سایه جنگ را هم که شیر بچه های سپاه قدس و قاسم سلیمانی در سوریه و عراق و رهبری حکیمانه از سر کشور برداشتند و آقای ظریف هم در کتاب *آقای سفیر* گفته که آمریکا توان راه اندازی هیچ جنگی را ندارد به ویژه با کشور قدرتمندی مثل جمهوری اسلامی ایران. شاید هم باید سخنرانی برای صندلی های خالی در سازمان ملل را شکر کنیم که آن را هم همقطاران شما ننگ میدانند. به خاطر تحقق نعمت چرخیدن چرخ اقتصاد، شکر کنیم یا از بین رفتن فقر و بیکاری و مفاسد اقتصادی... شاید هم شما مشکلات اقتصادی و فقر و بیکاری را نعمت میدانید و به همین خاطر منتقدان را که فقر و بیکاری را بلای خانمان سوز میدانند، بی سواد خطاب میکنید. این که بر سر ملت بزرگ ایران اسلامی منت برجام – که معلوم الحال است- گذاشته شود و منتقدان به جهنم حواله داده شوند شکر ندارد. شما باید خودتان را خادم ملت و سرباز کوچک انقلاب بدانید و نه تافته جدا بافته. آقای روحانی شما از نویسندگان و رسانه ها انتقاد کردید که واقعیت ها را به مردم بگویند. اگر منظور شما از واقعیت مدح کارهای نکرده دولت است که شما باید به دنبال واژه دیگری باشید چون لفظ واقعیت معنی مد نظر شما را نمیدهد. اما واقعیت این است که هیچ یک از دولت مردان، افشای واقعیت را برنمیتابد. واقعیت این است که بسیاری از مدیران دولتی فیش های نجومی دارد که بعد از گذشت 4 ماه هنوز هیچ کدام به قوه قضاییه معرفی نشده اند. واقعیت این است که دولت نتوانست عزت را به پاسپورت ایرانی باز گرداند. واقعیت این است که به گفته دکتر ظریف: هیچ بانک بزرگ اروپایی با ایران رابطه ندارد، تاکید میکنم هیچ بانک اروپایی...واقعیت این است که آقای روحانی و آقای ظریف وعده رفع تمام تحریم ها – تاکید میکنم تمام تحریم ها - در روز اجرای برجام را داده بودند، اما به اذعان جنابشان تحریم ها فقط در روی کاغذ برداشته شده اند. آنقدر از این واقعیت ها وجود دارد که مجال این نیست که تماما بیان شود و این مثال وصف الحال است که: شتری را گفتند که چرا گردنت کج است؟ شتر جواب داد: حالا کجایم راست است که به گردنم گیر داده اید. آقای روحانی با جمله ای قصار و حکیمانه فتوایی دادند که: تخریب دولت حرام است. این جمله همان طنز تلخی است که اگر آقای روحانی به سخنان خود و کابینه در سه سال اخیر رجوع کند، ملتفت میشوند که دولت قبل را تخریب نکرده اند بلکه ترور کرده اند و برای رسیدن به این رسالت هیچ کوتاهی انجام نداده اند.
